Over Pim Wever

Als jongeling was Pim al bezig met tekenen en schilderen. Opgroeiend in de polder, in vrijheid, midden in de natuur van West-Friesland, is de natuur onvermijdelijk ook zijn grootste inspiratiebron. Bovendien is hij een vrijdenker met brede interesses en een man van verbeelding, contemplatie en actie.

Werk in opdracht
Pim Wever (1966) woont en werkt in Nederland. Na zijn initiële studie bouwkunde studeerde hij in 1994 af aan de Koninklijke Academie voor Kunst & Vormgeving in 's-Hertogenbosch. Zijn passie voor beeldhouwkunst ontdekte hij tijdens zijn studie aan de academie in 's-Hertogenbosch. De combinatie van zijn bouwkundige- en kunststudie sluit perfect aan bij zijn huidige werkzaamheden. Dit alles heeft geresulteerd in een diversiteit aan werken, waarvan er vele in opdracht zijn gemaakt. Zijn ontwerpen variëren van sieraden tot metershoge fonteinsculpturen voorzien van licht- en water-architectuur; hij heeft ervaring met het toepassen en implementeren van de modernste technieken.
Pim ervaart het nog steeds als iets heel bijzonders als iemand hem vraagt een beeld te maken. In zijn woorden: “Het is zoiets als een ontmoeting van gelijkgestemden. De mensen die opdracht geven tot een beeld zijn mensen met een open houding en een brede blik, mensen die hogere ambities hebben. Om tot een goed ontwerp te komen is het van groot belang dat ik de betrokkenheid van de klant voel bij het proces. Zonder dat zal het object dat ik maak nooit echt 'tot leven komen'. Mijn uiteindelijke doel is altijd om een sculptuur te creëren dat de verwachtingen overtreft.

Voor mij is het maken van bijzondere en doordachte objecten en daarmee de menselijke geest op een positieve manier beroeren een kwestie van overleven, het is wat mij staande houdt, te midden van alles wat er op deze aarde gebeurt."

Autonome werken

Het werk van Pim Wever roept vragen op over onze relatie met natuur en technologie en hoe die onze identiteit als mens vormt. Door de spanning tussen ongecontroleerde groei en cultivering te onderzoeken, onderzoekt Wever de manieren waarop we gedomesticeerd zijn geraakt en los- gekoppeld zijn van onze oer-natuur. Hij suggereert dat deze ontkoppeling heeft geleid tot een latent gevoel van hulpeloosheid dat ons leven doordringt. Met zijn werk nodigt Wever ons uit om na te denken over onze plaats in de wereld, niet alleen in relatie tot andere mensen, maar ook tot de natuur, dieren, planten en de aarde. Hij stelt dat onze relatie met de natuur fundamenteel is voor ons begrip van onszelf en dat onze huidige ontkoppeling ervan een verlies van ‘natuurlijke, instinctieve scherpte’ veroorzaakt. Verder stelt Wever de rol van technologie in het vormen van onze menselijkheid ter discussie. Hij reflecteert op de ethische implicaties van hybridisatie en transhumanisme en de impact van technologie op ons zelfbesef. Hij suggereert dat onze kritiekloze omarming van technologie zou kunnen leiden tot een verlies van wat ons menselijk maakt. Over het geheel genomen moedigt het werk van Pim Wever ons aan om onze relatie met natuur en technologie opnieuw te evalueren en na te denken over de implicaties van onze acties voor onze eigen menselijkheid. Hij daagt ons uit om verder te denken dan onze gedomesticeerde zelf en om de rauwe randen van onze oer-natuur te omarmen. Zijn bespiegelingen rond deze onderwerpen hebben geresulteerd in o.a. de ‘Korper-series’: energieke, wild gevormde objecten doorspekt met of onderbroken door technische ingrepen. De ‘Unseeing series’ - over zien of niet te zien. Cultivatie en domesticatie hebben ons veel gebracht, we verliezen echter ook iets; ons natuurlijke, scherpe beoordelingsvermogen, tot uiting gebracht door de symboliek van het gesloten oog.

Foto links: Pim Wever in de bronsgieterij